93/08/29
در ادامه سؤال آمده است: با تشکر از زحمات شما باید گفت که از
سایت شما هم می‌توان استفاده صحیح کرد و هم می‌توان بهانه‌آوری
کرد و ترویج داد ... لطفا با واسطه یا بی واسطه این گونه شبهات
را جمع آوری کنید و جواب‌های سلیس و کوبنده‌ای بدهید.
دقت فرمایید که در آیات و روایات، به دوری گزیدن و عدم تبعیت
از «شبهات» در ذهن، قلب و عمل امر و توصیه مؤکد شده است و نه
از "پاسخگویی به سؤالات و شبهات". اتفاقاً به این مهم بسیار هم
تأکید شده است.
الف – البته که نه تنها "شبهه"، بلکه مطرح
نمودن هر بحثی، باید مبتنی بر ضرورت و نیز با توجه به شرایط
زمانی، مکانی و مخاطبین باشد، وگرنه حرف حق را نیز بی‌مورد و
بی‌جا مطرح کردن، وجاهتی ندارد، چه رسد به شبهه.
ب – از همان ابتدا که این پایگاه (سایت) آغاز
به فعالیت نمود، به رغم آن که چندین پایگاه خوب، غنی و مشهور
دیگری نیز وجود داشت و دارد، برخی انتقاد کردند که چرا این
پایگاه را تأسیس و فعال کردید؟ و برای توجیه انتقادشان نیز می‌گفتند:
"شبهه طرح و پخش" می‌شود و این اشکال دارد! البته واضح بود که
این انتقاد از ناحیه چند دسته بود: اول – کسانی که از پاسخ به
شبهاتی که رایج می‌کنند، ناراحت بودند / دوم - کسانی که اهمیت
و ضرورت را نمی‌دانستند و واقعاً چنین خیال می‌کردند / سوم
حسودانی؛ که به استقبال بی‌نظیر یا کم نظیر شما کاربران گرامی،
از پایگاهی که "الحمدلله" به هیچ جناح، دسته، گروه، سازمان یا
نهادی وابستگی ندارد، حسادت ورزیدند.
ج – یک موقع است که ما "طرح شبهه" می‌کنیم؛
خب بدیهی است که این کار در سطح عمومی ضرورتی ندارد، جایش حوزه
و دانشگاه و محافل علمی و پژوهشی می‌باشد. اما یک موقع است که
"شبهات" در سطح گسترده در سایت‌ها و وبلاگ‌ها منتشر شده، حتی
در دانشگاه‌های خودمان توسط اساتید و در دبیرستان‌ها توسط
دبیران مطرح می‌شود و با امکانات ارتباطی گسترده، مانند فیس‌بوک،
وایبر، پیامک و ...، ترویج می‌گردد و اذهان مردم را مشتبه می‌کند؛
آن وقت چه؟ نباید فضایی ایجاد نمود تا اذهان عمومی و به ویژه
نوجوانان و جوانان بتوانند، شبهات خود را مطرح کنند؟ آیا نباید
این شبهه‌ای که شایع شده را طرح نمود و پاسخ داد؟
د – جداول آماری نشان می‌دهد که تا کنون بیش
از 5000 هزار شبهه در این پایگاه طرح و به آن پاسخ داده شده
است؛ و این فقط شبهات و پاسخ‌هایی است که [به خاطر رواج و
عمومیت بیشتر] در سایت درج گردیده است؛ ده برابر این رقم، پاسخ‌هایی
است که مستقیم برای کاربر محترم ارسال گردیده است.
این تعداد سؤال و شبهه را، کاربران ارسال نموده‌اند، یعنی
منتشر شده بود که با آن مواجه شده و ارسال نموده‌اند.
سوء استفاده:
از تک تک آیات قرآن کریم نیز می‌توان سوء استفاده نمود، از
احادیث و عباداتی چون نماز و روزه نیز همین‌طور، حال آیا باید
به خاطر آن که برخی دلشان می‌خواهد فقط شبهه را بخوانند و نه
پاسخ آن را و یا برخی دلشان می‌خواهد سوء استفاده کنند، قرآن
و حدیث و عبادت را کنار گذاشت و یا به شبهات پاسخ نداد تا گوی
و میدان برای شبهه‌افکنان خالی بماند؟!
خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: در این قرآنی که نازل
کردم، آیاتی محکم است و آیاتی متشابه و کسانی قلب مریضی دارند،
از متشابهاتش تبعیت می‌کنند تا ایجاد فتنه کنند؛ در حالی که
باید متشابه را به محکم ارجاع دهند تا بفهمند و باید به اهل
علم رجوع کنند تا بدانند. (آل‌عمران،7)
اهداف شبهه:
دقت شود که سؤال با شبهه فرق دارد. یک جمله می‌تواند به صورت
سؤال مطرح گردد و نیز می‌تواند به صورت شبهه مطرح گردد. شبهه،
بیانی است که حق و باطل را شبیه به هم می‌سازد تا ایجاد فتنه و
اعوجاج نماید.
معمولاً در ادبیات ما، سؤال با "آیا" شروع می‌شود.
مثل این که بپرسند: آیا خدایی هست؟
آیا خدایی نیست و ... – اما شبهه غالباً با "اگر"
شروع شده و با "پس"، نتیجه‌گیری غلط می‌شود.
مثل این که بگویند: " اگر خدا عادل است،
پس چرا بچه فلانی کور به دنیا آمد؟!"
این پایگاه:
این پایگاه به قصد پاسخگویی به سؤالات و شبهات [به حد توان و
مقدور]، تأسیس شده است. شرایطی فراهم آورده که کاربران گرامی
فارسی زبان در سرتاسر جهان بتوانند هم "سؤال" خود را مطرح کنند
و هم اگر با "شبهه"ای مواجه شدند [چه در ذهن خودشان پدید آمده
باشد و چه از بیرون برای آنها طرح شده باشد]، طرح کنند و پاسخ
را جویا شوند.
تردیدی نیست که مباحثه علمی، طرح و پاسخ به سؤالات و شبهات، نه
تنها بسیار ضرورت دارد، بلکه از والاترین توفقیات الهی و
عبادات برای سؤال کننده و پاسخ دهنده و نقل کننده می‌باشد. لذا
در روایات برای همه طرف‌ها (سؤال کننده و پاسخ دهنده، شنونده،
علاقمند به دانش)، مقام و اجر والایی ذکر شده است.
به این احادیث زیبا و گوهربار دقت شود:
*- پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلّم :
«العِلمُ خَزائنُ ومَفاتِیحُهُ السُّؤالُ، فَاسألُوا
رَحِمَکُمُ الله فإنّهُ یُؤجَرُ أربَعةٌ: السائلُ،
والمُتَکلِّمُ، والمُستَمِعُ، والُمحِبُّ لَهُم» (تحف العقول
: ۴۱ منتخب میزان الحکمة : ۲۶۰)
دانش، گنجینه‌هایى اسـت و کـلـیدهاى آن پرسش است؛ پس،
خدایتان رحمت کند، بپرسید، که با این کار چهار نفر اجر مى‌یابند
: پرسشگر ، پاسخگو ، شنونده و دوستدار آنان .
*- پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلّم :
«إنَّ طـالِبَ العِلمِ تَـبسُطُ لَـهُ الـمَلائکَةُ
أجـنِحَتَها وتَستَغفِرُ لَهُ» (کنز العمّال : ۲۸۷۴۵ منتخب
میزان الحکمة : ۳۹۸)
فـرشتگان، بـال‌هاى خـود را براى جوینده دانش مى‌گسترانند و
برایش آمرزش مىطلبند .
*- پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
«أَعلَمُ النّاسِ مَن جَمَعَ عِلمَ النّاسِ إِلى عِلمِهِ» (کنزالعمال،
ج۱۰، ص۱۴۳، ح۲۸۷۳۱)
داناترین مردم کسى است که دانش دیگران را به دانش خود بیفزاید.
مقام معظم رهبری:
عزم ملی، اعتماد به نفس ملی، عزت ملی، شبهه‌افکنی
در تخریب فرهنگی، کاری که تخریب‌کنند‌گان فرهنگ انجام می‌دهند
این است که به جای عزم راسخ ملّی، تردید را در مردم ترویج می‌کنند.
یک ملّت تا عزم راسخ نداشته باشد؛ نمی‌تواند به هیچ‌جا برسد؛
سعی می‌کنند عزم راسخ ملّت را در مسائل مهمّ مربوط به سرنوشت
کشور به هم بزنند، در آنها تردید ایجاد کنند؛ جای احساس عزّت و
اعتمادبه‌نفس ملّی، احساس حقارت ملّی را به آنها تزریق می‌کنند؛
جای ایمان راسخ، شبهه‌افکنی و بی‌اعتقادی؛ جای کار و تلاش و
همّت بلند، لذّت‌جویی و شهوت‌رانی و از این قبیل؛ این کارها
کارهایی است که انجام می‌گیرد. (1/1/1393)
x-shobhe.com
